در این تصویر که توسط «تلسکوپ فضایی هابل» (Hubble Space Telescope) ثبت شده است، ستارگان روشن و درخشانی مشاهده می‌شوند که در «صورت فلکی بَرساووش» (بُرندهٔ سرِ دیو| Constellation Perseus) قرار دارند. بَرساووش یا بِرساوُش، در نیم‌کره شمالی و در «کهکشان راه شیری» (Milky Way Galaxy) قرار دارد.
برای مشاهده تصویر در اندازه کامل، کلیک کنید.
در این تصویر، می‌توان «کهکشان مارپیچی میله‌ای» (Barred Spiral Galaxy) «یوجی‌سی ۲۸۸۵» (UGC 2885) را نیز مشاهده کرد که بالغ بر ۲۳۲ میلیون سال نوری از زمین فاصله دارد. این کهکشان از کهکشان راه شیری بسیار بسیار بزرگ تر است و بیش از یک تریلیون ستاره دارد. این یعنی تعداد ستارگان یوجی‌سی ۲۸۸۵، ده برابر بیشتر از ستارگان راه شیری است.
در حال حاضر، پژوهش‌هایی پیرامون اینکه کهکشان‌ها چطور می‌توانند اینچنین رشد کنند و ابعادی به این بزرگی داشته باشند، در حال انجام است. یوجی‌سی ۲۸۸۵ نیز بخشی از پژوهش‌های «وِرا روبین» (Vera Rubin’s)، ستاره‌شناس آمریکایی، پیرامون چرخش کهکشان‌های مارپیچی بود.
پژوهش‌های خانم ورا روبین، اولین نتایج قانع‌کننده پیرامون وجود «ماده تاریک» (Dark Matter) در جهان را، ارائه کرد.
اگر نوشته بالا برای شما مفید بوده است، آموزش‌های زیر نیز به شما پیشنهاد می‌شوند:
- مجموعه آموزش‌های فیزیک
- آموزش مقدماتی نجوم – نجوم باستان تا کیهان شناسی
- مجموعه آموزش‌های سیستم اطلاعات جغرافیایی (GIS)
- سیاه‌چاله چیست؟ — به زبان ساده
- تبخیر سیاه‌چاله — به زبان ساده
- کرم چاله — به زبان ساده
- برای مشاهده دیگر مطالب نجوم مجله فرادرس، کلیک کنید.
